24 maart 2023 Frómista - Carrion de los Condes

In Frómista hadden we een hostel van een Spaanse man en een Friese dame, het was prima hier te vertoeven, eigenlijk doen we niets meer dan binnen komen, onze spullen uitpakken, bed klaar maken, douchen, kleren wassen en hopen dat ze droog worden en overnachten.

In de meeste herbergen hebben ze wel 1 keuken waar je zelf je eten kunt klaar maken maar je moet ze dan wel zelf meenemen en/of in een supermarkt kopen, je koopt dan meestal weer te veel en dat moet je dan weer meedragen in je rugzak.

Om 1/2 8 lopen we de herberg uit en gaan kijken of we ergens een ontbijtje kunnen vinden, gelukkig vinden we een bar, aan de bar zittenblijven een paar Spanjaarden druk aan het bier en een andere sterke drank te lurken, die met het bier is duidelijk al aangeschoten of nog aangeschoten van de vorige avond en nacht want we hebben de hele nacht platvloers onder het raam gehad, soms tot vervelend toe, of niet Elly, je oordopjes hielpen niet hé.

Na het ontbijt lopen we Frómista uit, we weten dat we maar 19 km moeten maar wel allemaal lange rechte stukken, we lopen net 100 mtr en het begint te miezeren, en het blijft motregenen, dus toch de rugzak hoes erover heen, de paraplu in de hand en maar onderweg.

Dit is werkelijk waar één van de vervelendste etappe, rechtaan en rechtaan, onderweg zijn wel ‘n paar plaatjes maar daar zit alles nog potdicht.

gelukkig vinden we in Revenga de Campos iets, en later nog in Villalcazar de Singa, waar we een heerlijk broodje worst scoren.

De motregen is opgehouden, het is droog maar daar is alles mee gezegd, we blijven op het lange grindpad naast de Rijksweg lopen en hebben windkracht 3-4 links van ons, gelukkig trekken de wolken ook open en zwaar komt er ‘n klein zonnetje te voorschein.

We lopen Carrion binnen en moeten nog 1 overnachting vinden, we vinden die in ons boekje en dat blijkt nog maar 2 minuten lopen te zijn, we komen in een nonnenklooster, hier komen we er ook achter waarom er steeds minder nonnetjes zijn, want er is hier helemaal niets, we worden door een meneer rondgeleid en in goed Engels zegt hij voor ons de 10 geboden op wat we wel en niet mogen in het kloostercomplex, ze hebben gelukkig wel 1 goede keuken, onze slaapkamer is een 2 persoonskamertje zonder douche want dat doen we achter 1 plastic gordijn op de gang.

We lopen ff het dorpje binnen, komen daar Karin en Milco tegen en die hebben besloten om hier 2 nachten te blijven, Milco heeft al een paar dagen een grote blaar op z’n hiel en die is open gesprongen, iedereen behandeld dat op z’n eigen manier, Wij zouden die meteen hebben door geprikt en hebben afgeplakt maar Milco bleef er mee doorlopen, nu is deze zo groot geworden dat ie zelf kapot is gegaan en nu zit er nog steeds compleet rondom heen dat nauwelijks loslaat. Jammer voor hun, had anders gekund.

Net even bij de super om de hoek wat boodschappen gedaan, eten voor vanavond ingekocht en voor morgen, iedereen waarschuwt ons dat morgen de eerste 17 km niets is te krijgen onderweg dus dat moeten we allemaal meenemen, we hebben dus nu eens geen kraanwater maar flessenwater gekocht, kaas, ham en koekjes en morgenvroeg halen we wel ergens 1 brood voor onderweg. Ook hebben we yoghurt en müsli gehaald voor ons ontbijt morgenvroeg.

Het weer is nu compleet anders, de zon schijnt volop en de lucht is strak blauw, morgen zou het droog blijven dus we wachten af. Morgen is het meer dan 27 km waarvan 17 zonder iets is te krijgen.

Nu ergens kijken of er internet is want dat hebben ze hier niet in het nonnenklooster, want er is in de hemel nog geen WiFi aangelegd en dus hier ook nog niet.

Groetn uut Santa Clara klooster

WiFi gevonden, kost allen een glas bier!